نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 472 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)دعای باران

472- وَ قَالَ ( عليه‏السلام ) فِي دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ‏ اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا

قال الرضي و هذا من الكلام العجيب الفصاحة و ذلك أنه ( عليه‏ السلام ) شبه السحاب ذوات الرعود و البوارق و الرياح و الصواعق بالإبل الصعاب التي تقمص برحالها و تقص بركبانها و شبه السحاب خالية من تلك الروائع بالإبل الذلل التي تحتلب طيعة و تقتعد مسمحة

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 464 دکتر آیتی

464 و در طلب باران فرمود (ع): بار خدايا، ما را باران ده از ابرهايى كه به فرمان‏اند نه از ابرهايى چموش و سخت نافرمان.

رضى گويد: اين سخنى است در فصاحت شگفت ‏آور. زيرا ابرهاى تندر زاى آذرخش افكن همراه با بادها و صاعقه‏ ها را به اشتران سركش كه بر مى‏ جهند و بارهاى خود مى ‏افكنند و سواران خود را بر زمين مى ‏زنند، تشبيه كرده و ابرهاى خالى از تندر و آذرخش را به اشتران رام كه، به آسانى، شيرشان را توان دوشيد و، به آسانى بر آنها سوار توان شد.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.