نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 464 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)

464-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ لِبَنِي أُمَيَّةَ مِرْوَداً يَجْرُونَ فِيهِ وَ لَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ ثُمَّ كَادَتْهُمُ الضِّبَاعُ لَغَلَبَتْهُمْ‏

قال الرضي و المرود هنا مفعل من الإرواد و هو الإمهال و الإظهار و هذا من أفصح الكلام و أغربه فكأنه ( عليه‏السلام ) شبه المهلة التي هم فيها بالمضمار الذي يجرون فيه إلى الغاية فإذا بلغوا منقطعها انتقض نظامهم بعدها

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 456 دکتر آیتی

 و فرمود (ع): بنى اميه را مهلتى است كه در آن اسب قدرت مى‏ تازند، هر چند، ميانشان اختلاف افتد. سپس، كفتاران به جنگشان برخيزند و مغلوبشان سازند.

سيد رضى گويد: «مرود» بر وزن «مفعل» از مصدر «ارواد» است و آن به معنى مهلت دادن است و اين از فصيحترين و غريبترين سخنان اوست. گويى، مهلتى را كه در آن هستند به ميدان مسابقه تشبيه كرده است كه در آن براى رسيدن به هدف، اسب مى ‏تازند كه چون به پايان رسند رشته انتظامشان گسسته شود.

ترجمه عبدالمحمد آیتی