نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 429 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)بزرگترین حسرت

429-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ أَعْظَمَ الْحَسَرَاتِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مَالًا فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَأَنْفَقَهُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَدَخَلَ بِهِ الْجَنَّةَ وَ دَخَلَ الْأَوَّلُ بِهِ النَّارَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 421 دکتر آیتی

و فرمود (ع): بزرگترين حسرتها، در روز قيامت، حسرت كسى است كه در نافرمانى خداوند، مالى گرد آورد و ديگرى آن را به ارث برد و در راه خداى سبحان انفاقش كند و به بهشت رود و آن مرد نخستين را به سبب آن به دوزخ برند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی