google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
380-400 حکمت شرح ابن ابي الحدیدحکمت ها شرح ابن ابي الحدید

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 396 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)

حکمت 390 صبحی صالح

390-وَ قَالَ ( عليه‏السلام  )لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ وَ لَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ

حکمت 396 شرح ابن ‏أبي ‏الحديد ج 19

396: لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ-  وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ فِيهَا مَعَايِشَهُ-  وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي فِيهَا بَيْنَ نَفْسِهِ-  وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ-  وَ لَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ-  مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ-  أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ تقدير الكلام-  ينبغي أن يكون زمان العاقل مقسوما ثلاثة أقسام- . و يرم معاشه يصلحه و شاخصا راحلا-  و خطوة في معاد يعني في عمل المعاد-  و هو العبادة و الطاعة- . و كان شيخنا أبو علي رحمه الله-  يقسم زمانه على ما أصف لك-  كان يصلي الصبح و الكواكب طالعة-  و يجلس في محرابه للذكر و التسبيح-  إلى بعد طلوع الشمس بقليل-  ثم يتكلم مع التلامذة و طلبة العلم إلى ارتفاع النهار-  ثم يقوم فيصلي الضحى-  ثم يجلس فيتمم البحث مع التلامذة إلى أن يؤذن للظهر-  فيصليها بنوافلها-  ثم يدخل إلى أهله فيصلح شأنه و يقضي حوائجه-  ثم يخرج للعصر فيصليها بنوافلها-  و يجلس مع التلامذة إلى المغرب فيصليها-  و يصلي العشاء ثم يشتغل بالقرآن إلى ثلث الليل-  ثم ينام الثلث الأوسط-  ثم يقعد فيصلي الثلث الأخير كله إلى الصبح

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ابی الحدید

حكمت (396)

للمومن ثلاث ساعات: فساعة يناجى فيها ربّه، و ساعة يرمّ فيها معايشه، و ساعة يخلّى فيها بين نفسه و بين لذتها فيما يحلّ و يجمل، و ليس للعاقل ان يكون شاخصا الّا فى ثلاث: مرمّة لمعاش، او خطوة فى معاد، او لذة فى غير محرّم.

«مؤمن را سه ساعت است: ساعتى كه در آن با خداى خويش مناجات كند و ساعتى كه كارهاى زندگى خويش را به صلاح آورد، و ساعتى كه واگذارد ميان خود و نفس خويش را در لذتهاى حلال و پسنديده، و عاقل را نشايد كه آهنگ كارى جز اين سه كار كند: مرمت امور زندگى يا گام برداشتن در راه آخرت، يا لذت بردن از چيزغير حرام.»

شيخ ما ابو على كه خدايش رحمت كناد، ساعات شبانه‏ روز خود را بدين گونه كه براى تو شرح مى ‏دهم مى‏ گذراند: هنگامى كه هنوز ستارگان در آسمان مى ‏درخشيد نماز مى‏ گزارد و سپس در محراب خود تا اندكى پس از طلوع خورشيد مى ‏نشست و ذكر و تسبيح مى ‏گفت. پس از آن تا بر آمدن روز به بحث و گفتگو با شاگردان مى ‏پرداخت.

آن گاه برمى‏ خاست و نماز نافله مى ‏گزارد و دوباره مى‏ نشست و درس را با شاگردان خويش دنبال مى‏ گرفت تا براى ظهر اذان گفته مى‏ شد. نماز ظهر و نافله ‏هاى آن را مى ‏گزارد، آن گاه به خانه و پيش زن خود مى‏ رفت و امور خانه را مرتب مى ‏ساخت و كارهاى افراد خانواده ‏اش را رسيدگى مى‏ كرد. سپس براى نماز عصر بيرون مى‏ آمد و آن را با نافله‏ هاى عصر مى‏ گزارد و تا هنگام نماز مغرب با شاگردان مى‏ نشست و پس از گزاردن نماز مغرب و عشا تا يك سوم از شب گذشته به تلاوت قرآن مى ‏پرداخت. ثلث ميانى شب را مى‏ خفت و ثلث آخر شب را تا طلوع صبح به نمازگزاردن مى‏ گذراند.

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Back to top button
-+=