نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 396 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)مواعظ

396-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )الْمَنِيَّةُ وَ لَا الدَّنِيَّةُ
وَ التَّقَلُّلُ وَ لَا التَّوَسُّلُ
وَ مَنْ لَمْ يُعْطَ قَاعِداً لَمْ يُعْطَ قَائِماً
وَ الدَّهْرُ يَوْمَانِ يَوْمٌ لَكَ وَ يَوْمٌ عَلَيْكَ فَإِذَا كَانَ لَكَ فَلَا تَبْطَرْ وَ إِذَا كَانَ عَلَيْكَ فَاصْبِرْ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 390 دکتر آیتی

 و فرمود (ع): مرگ، آرى. خوارى و پستى، نه.
به اندك ساختن و دست به سوى اين و آن دراز نكردن.
آن كس كه اگر بنشيند، چيزى به دستش نيايد، اگر هم بايستد چيزى ندهندش.
روزگار، دو روز است، روزى كه به زيان توست و روزى كه به سود تو است. روزى كه به سود توست، سرمست مشو و روزى كه به زيان توست، شكيبايى ورز.

ترجمه عبدالمحمد آیتی