343-وَ قَالَ ( عليهالسلام )الْأَقَاوِيلُ مَحْفُوظَةٌ وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ وَ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌوَ النَّاسُ مَنْقُوصُونَ مَدْخُولُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَ اللَّهُ سَائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ وَ مُجِيبُهُمْ مُتَكَلِّفٌ يَكَادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْياً يَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْيِهِ الرِّضَى وَ السُّخْطُ وَ يَكَادُ أَصْلَبُهُمْ عُوداً تَنْكَؤُهُ اللَّحْظَةُ وَ تَسْتَحِيلُهُ الْكَلِمَةُ الْوَاحِدَةُ
شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح
حکمت 335 دکتر آیتی
و فرمود (ع): گفته ها نوشته شده و رازها آشكار گشته و هر كس در گرو كارى است كه كرده. مردم، ناقصاناند و معيوبان، مگر آنكه خدايش در امان دارد. آنكه مى پرسد، قصد آزار دارد و آنكه پاسخ مى دهد به تكلّف دهد. كسى را كه انديشه برتر است، خشنودى يا خشم ديگرانش از انديشه اش منصرف دارد. آنكه از همه پايدارتر و سخت تر مى نمايد، بسا از نيم نگاهى آزرده گردد يا به يك سخن دگرگون شود.
ترجمه عبدالمحمد آیتی