google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
320-340 حکمت شرح ابن ابي الحدیدحکمت ها شرح ابن ابي الحدید

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 339 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)صفت مومن

حکمت 333 صبحی صالح

333-وَ قَالَ ( عليه‏السلام  )فِي صِفَةِ الْمُؤْمِنِ الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَيْ‏ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْ‏ءٍ نَفْساً يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ طَوِيلٌ غَمُّهُ بَعِيدٌ هَمُّهُ كَثِيرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ شَكُورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ ضَنِينٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِيقَةِ لَيِّنُ الْعَرِيكَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ

 حکمت 339 شرح ابن ‏أبي ‏الحديد ج 19           

339: وَ قَالَ ع فِي صِفَةِ الْمُؤْمِنِ-  بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ-  أَوْسَعُ شَيْ‏ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْ‏ءٍ نَفْساً-  يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ-  طَوِيلٌ غَمُّهُ بَعِيدٌ هَمُّهُ-  كَثِيرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ-  شَكُورٌ صَبُورٌ-  مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ ضَنِينٌ بِخَلَّتِهِ-  سَهْلُ الْخَلِيقَةِ لَيِّنُ الْعَرِيكَةِ-  نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ-  وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ

هذه صفات العارفين-  و قد تقدم كثير من القول في ذلك-  و كان يقال البشر عنوان النجاح-  و الأمر الذي يختص به العارف-  أن يكون بشره في وجهه-  و هو حزين و حزنه في قلبه-  و إلا فالبشر قد يوجد في كثير من الناس- . ثم ذكر أنه أوسع الناس صدرا و أذلهم نفسا-  و أنه يكره الرفعة و الصيت-  و جاء في الخبر في وصفهم-  كل خامل نومة- . و طول الغم و بعد الهم من صفاتهم-  و كذلك كثرة الصمت-  و شغل الوقت بالذكر و العبادة-  و كذلك الشكر و الصبر-  و الاستغراق في الفكر و تدبر آيات الله تعالى في خلقه-  و الضن بالخلة و قلة المخالطة و التوفر على العزلة-  و حسن الخلق و لين الجانب-  و أن يكون قوي النفس جدا-  مع ذل للناس و تواضع بينهم-  و هذه الأمور كلها قد أتي عليها الشرح فيما تقدم

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ابی الحدید

حكمت (339)

و قال عليه السّلام فى صفة المؤمن: بشره فى وجهه و حزنه فى قلبه، اوسع شى‏ء صدرا، و اذلّ شى‏ء نفسا. يكره الرفعه، و يشنأ السمعة. طويل غمّه، بعيد همّه، كثير صمته، مشغول وقته، شكور صبور. مغمور بفكرته، ضنين بخلته. سهل الخليقة، لين العريكة، نفسه اصلب من الصلد، و هو اذل من العبد.

و آن حضرت در صفت مؤمن فرموده است: «شادمانى او در چهره ‏اش و اندوهش در دل اوست، فراخ‏ترين چيز سينه اوست و زبون‏ترين چيز نفس اوست. برترى جستن را خوش نمى‏ دارد و نامورى را دشمن و ناپسند مى‏ شمرد. اندوهش دراز و همتش بلند و خاموشى او بسيار است، اوقاتش گرفتار و سپاسگزار شكيباست. فرو رفته در انديشه خويش است، از اظهار نياز خود سخت خويشتن‏دار است. خوش خوى و نرم است در حالى كه نفس او از سنگ خاره سخت‏ تر است خود زبونتر از برده است.»

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى

 

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Back to top button
-+=