شرح ابن ميثم
336- و بنى رجل من عماله بناء فخما فقال عليه السّلام: أَطْلَعَتِ الْوَرِقُ رُءُوسَهَا- إِنَّ الْبِنَاءَ يَصِفُ لَكَ الْغِنَى
اللغة
الفخم: العظيم.
المعنى
و كنّى بطلوع الورق لرؤوسها عن ظهور أثرها في البناء ملاحظة لشبهها بالحيوانات في ظهوره، و كذلك استعار لفظ الوصف و نسبه إلى البناء باعتبار أنّه ينبىء عن الغنى كما ينبىء الوصف عن موصوفه.
مطابق با حکمت 355 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
336- مردى از عمّال امام (ع) ساختمانى عظيم بنا كرد، پس امام (ع) خطاب به او فرمود: أَطْلَعَتِ الْوَرِقُ رُءُوسَهَا- إِنَّ الْبِنَاءَ يَصِفُ لَكَ الْغِنَى
لغت
فخم: بزرگ.
ترجمه
«سكه ها سرهاشان را آشكار كرده اند و ساختمان دارايى تو را وصف مى كند».
شرح
عبارت طلوع الورق لرءوسها كنايه از آشكار شدن اثر آن سكه ها در ساختمان است، امام (ع) سكّه ها را از نظر بر آمدن اثر آن به حيوانات تشبيه كرده است و همچنين لفظ «وصف» را استعاره آورده و به بنا نسبت داده است از آن رو كه از توانگرى و دارايى او خبر مى دهد، همان طورى كه صفت خبر از موصوف خود مى دهد.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده