نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 275 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی)طمع

275-وَ قَالَ ( عليه‏السلام )إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ
وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ
وَ كُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّيْ‏ءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ لِفَقْدِهِ
وَ الْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ
وَ الْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لَا يَأْتِيهِ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 267 دکتر آیتی

و فرمود (ع): طمع تو را بر لب آب برد و سيراب ناشده بيرون آرد. ضمانت مى‏ كند و وفا نمى‏ كند.
چه بسا آشامنده ‏اى كه پيش از سيراب‏ شدن، آب گلوگيرش شود.
هر قدر چيزى كه مايه رقابت است، ارزشش بيش باشد، اندوه فقدانش بيش باشد.
آرزوها ديدگان بصيرت را كور سازند
و بهره نصيب كسى شود كه در پى آن نبوده است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.