google-site-verification: googledc28cebad391242f.html
260-280 حکمت شرح ابن ابي الحدیدحکمت ها شرح ابن ابي الحدید

نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 271 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن ابی الحدید)

حکمت 261 صبحی صالح

265-وَ قَالَ ( عليه‏السلام  )إِنَّ كَلَامَ الْحُكَمَاءِ إِذَا كَانَ صَوَاباً كَانَ دَوَاءً وَ إِذَا كَانَ خَطَأً كَانَ دَاءً

حکمت 271 شرح ابن ‏أبي ‏الحديد ج 19

271: إِنَّ كَلَامَ الْحُكَمَاءِ إِذَا كَانَ صَوَاباً كَانَ دَوَاءً-  وَ إِذَا كَانَ خَطَأً كَانَ دَاءً كل كلام يقلد المتكلم به لحسن عقيدة الناس فيه-  نحو كلام الحكماء و كلام الفضلاء و العلماء من الناس-  إذا كان صوابا كان دواء و إذا كان خطأ كان داء-  لأن الناس يحذون حذو المتكلم به-  و يقلدونه فيما يتضمنه ذلك الكلام-  من الآداب و الأوامر و النواهي-  فإذا كان حقا أفلحوا-  و حصل لهم الثواب و اتباع الحق-  و كانوا كالدواء المبرئ للسقم-  و إذا كان ذلك الكلام خطأ و اتبعوه-  خسروا و لم يفلحوا فكان بمنزلة الداء و المرض

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ابی الحدید               

حكمت (271)

انّ كلام الحكماء اذا كان صوابا كان دواء، و اذا كان خطا كان داء. «همانا سخن حكيمان چون درست باشد، درمان است و چون نادرست باشد، درد است.» و اين بدان سبب است كه مردم از سخن ايشان پيروى مى‏ كنند، اگر حق باشد رستگار مى‏ شوند و براى آنان پاداش حاصل مى ‏شود و اگر نادرست باشد رستگار نمى ‏شوند و همچون بيمارى و درد خواهد بود.

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد 8 //دکتر محمود مهدوى دامغانى

 

 

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

دکمه بازگشت به بالا
-+=