نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 270 متن عربی با ترجمه فارسی (شرح ابن میثم)

شرح ابن‏ ميثم

270- و قال عليه السّلام: مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْ‏ءٍ طُوبَى لَهُ- إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَلَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سَوْءٍ

المعنى

أى ما استحسن الناس من الدنيا شيئا إلّا و في قوّة الدهر إعداد لفساده و إهلاكه يوما ما. و لابدّ من خروج ما فيه بالقوّة إلى الفعل.

مطابق با حکمت 286 نسخه صبحی صالح

ترجمه فارسی شرح ابن‏ ميثم

270- امام (ع) فرمود: مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْ‏ءٍ طُوبَى لَهُ- إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سَوْءٍ

ترجمه
«مردم در هيچ مورد نگفتند، خوشا به حالش، مگر آن كه روزگار، روز ناخوشى را برايش مخفى داشت».
شرح
يعنى مردم چيزى را در دنيا تحسين نكردند، مگر اين كه روزگار زمينه نابودى آن را براى روزى فراهم كرد و هر بالقوّه‏اى ناگزير از رسيدن به فعليّت است.

ترجمه‏ شرح‏ نهج‏ البلاغه(ابن‏ ميثم)، ج5 // قربانعلی  محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده

 

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.