نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 266 صبحي صالح(عبدالمحمد آیتی)

266-وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ فَقَالَ ( عليه‏السلام )إِذَا كَانَ الْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا

و قد ذكرنا ما أجابه به فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإيمان على أربع شعب

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 258 دکتر آیتی

 مردى از او خواست كه ايمان را به او بشناساند، فرمود: فردا نزد من آى تا با تو بگويم و مردم هم بشنوند، تا اگر تو سخن مرا فراموش كنى، ديگران به خاطر بسپارند. زيرا سخن چون شكار رمنده است. يكى آن را مى‏ گيرد، ديگرى از دستش مى دهد.
و پيش از اين پاسخ آن حضرت را آورده ‏ايم. آنجا كه مى‏ گويد ايمان بر چهار شعبه است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی