شرح ابن ميثم
208- و قال عليه السّلام: مَنْ كَسَاهُ الْحَيَاءُ ثَوْبَهُ لَمْ يَرَ النَّاسُ عَيْبَهُ
المعنى
استعار لفظ الثوب لما يشمل الإنسان من الحياء، و رشّح بذكر الكسوة. و المراد أنّ فضيلة الحياء تستلزم ترك المعايب فلا يرى في صاحبه، أو إن ارتكب ما يعاب به من الرذائل كان على غاية من التستّر به و الاجتهاد في اخفائه و هو بمظنّة أن لا يراه الناس.
مطابق با حکمت 223 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
208- امام (ع) فرمود: مَنْ كَسَاهُ الْحَيَاءُ ثَوْبَهُ لَمْ يَرَ النَّاسُ عَيْبَهُ
ترجمه
«هر كه شرم بر او جامه اى بپوشاند، ديگران عيبش را نبينند».
شرح
كلمه ثوب را استعاره براى شرمى كه فراگير انسان است، آورده، و با استعمال كسوة استعاره ترشيحى به كار برده است. مقصود آن است كه فضيلت حياء باعث ترك عيبها و ديده نشدن عيب در شخص دارنده اين فضيلت مىشود و يا اين كه اگر [شخص با حيا] مرتكب يكى از صفات ناپسندى شود كه آن را عيب مىداند، نهايت پرده پوشى را نموده و تلاش مىكند تا آن را پنهان دارد، به اين گمان كه مردم آن را نمى بينند.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده