شرح ابن ميثم
170- و قال عليه السّلام: مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُنْذُمُذْ أُرِيتُهُ
المعنى
من كان له استعداد درك الحقّ كمثله عليه السّلام، و استاد كرسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله في إعداده و تربيته، و طول صحبة لمثل ذلك الاستاد كصحبته فمحال أن يعرض له شكّ في أمر يرى برهانه و يحرم من الحقّ.
مطابق با حکمت 184 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
170- امام (ع) فرمود: مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ
ترجمه
«در باره حق از وقتى كه آن را شناخته ام ترديدى به خود راه نداده ام».
شرح
كسى كه زمينه دريافت و درك حق را دارد، همچون على (ع) و استادى چون پيامبر خدا (ص) در آماده سازى و تربيت او، با مدّت طولانى همراهى وى با چنين استادى كه امام (ع) داشت، محال است در امرى كه برهان آن را به چشم مىبيند ترديد كند و از حق محروم بماند.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده