شرح ابن ميثم
163- و قال عليه السّلام: ازْجُرِ الْمُسِيءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ
المعنى
تصوّر المسىء جزاء المحسن بإحسانه يدعوه إلى الإحسان و الرجوع عن الإساءة فكانت المجازاة بالإحسان كالزجر للمسيء في استلزامها ارتداعه و انزجاره. فاستعير لفظ الزجر لها.
مطابق با حکمت 177 نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن ميثم
163- امام (ع) فرمود: ازْجُرِ الْمُسِيءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ
ترجمه
«شخص بدكار را با پاداش دادن به نيكوكار تنبيه كن».
شرح
اين كه شخص بدكار ببيند نيكوكارى را پاداش دادهاند، وادار به نيكوكارى شده و از كار بد دست بر مىدارد، پس پاداش دادن به شخص نيكوكار همچون تنبيهى است براى بدكار، چون تنبيه و ادب او را در پى دارد. كلمه (زجر) استعاره براى تنبيه و ادب، آورده شده است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج5 // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده