(خطبه207صبحی صالح)
و من كلام له ( عليه السلام ) في بعض أيام صفين و قد رأى الحسن ابنه ( عليهالسلام ) يتسرع إلى الحرب
امْلِكُوا عَنِّي هَذَا الْغُلَامَ لَا يَهُدَّنِي فَإِنَّنِي أَنْفَسُ بِهَذَيْنِ يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ( عليهماالسلام )عَلَى الْمَوْتِ لِئَلَّا يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رَسُولِ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله وسلم )
قال السيد الشريف قوله ( عليه السلام ) املكوا عني هذا الغلام من أعلى الكلام و أفصحه
لغات
املكوه: او را محكم گرفته و نگهدارى كنيد.
يهدّنى: مرا درهم مى شكند.
نفست به كسر (فا)، انفس به فتح (فا): بخل مى ورزم.
ترجمه
«اين جوان را محكم بگيريد تا (كشته شدن) او مرا درهم نشكند، زيرا كه من نسبت به از دست دادن اين دو شخص (حسن و حسين (ع)). بخل مى
ورزم، نكند كه نسل رسول خدا قطع شود.»
شرح
سيد رضى مى فرمايد: اين كلام امام: املكوا عنّى هذا الغلام از بلندترين سخنان و فصيحترين آنهاست، به دليل آن كه وجود فرزند سودمند، از
چيزهايى است كه به انسان سخت نيرو مى بخشد، و قواى نفسانى را تقويت مى كند، به ويژه فرزندى مانند حضرت امام حسن عليه السلام، امام (ع)
باجمله «لا يهدّنى» شدّت ناتوانى و ضعف و انكسار روحى خود را با از دست دادن چنين فرزندى بطور كنايه بيان فرموده، و براى وجوب و لزوم
نگهدارى و حفظ او و برادرش علت ديگرى ذكر كرده و آن، مراقبت بر حفظ نسل پيامبر اكرم است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم بحرانی)، ج 4 ، صفحهى 27-25