خطبه163 ترجمه شرح ابن میثم بحرانی

ترجمه

از سخنان آن حضرت عليه السّلام است :

هنگامى كه مردم نزد آن بزرگوار گرد آمدند و از عثمان شكايت كرده خواستند از جانب آنان با او گفتگو كند و از او بخواهد رضايت آنان را فراهم سازد ، امام ( ع ) بر عثمان وارد شد و به او فرمود :

« مردم پشت سر من هستند ، و مرا ميان خودشان و تو سفير قرار داده‏ اند ، به خدا سوگند نمى‏دانم به تو چه بگويم چون چيزى سراغ ندارم كه تو آن را ندانى ، و به چيزى نادان نيستى تا تو را به آن راهنمايى كنم ، آنچه را مى‏دانيم تو خود مى‏دانى ، ما به چيزى بر تو پيشى نگرفته ‏ايم كه تو را از آن آگاه سازيم ، و چيزى را در پنهانى نيافته‏ايم كه آن را به تو برسانيم ، ديده‏اى آنچه ما ديده ‏ايم ، و شنيده‏اى آنچه ما شنيده‏ايم ، و همان گونه كه ما همنشين پيامبر ( ص ) بوده‏ايم تو نيز او را همنشين بوده‏اى ، فرزند ابى قحافه و پسر خطّاب در به كار بستن حقّ از تو سزاوارتر نبودند ، و تو از نظر خويشاوندى از آن دو به پيامبر خدا ( ص ) نزديكترى ، و به شرف دامادى او كه آنها به آن نرسيدند تو رسيده ‏اى ، زينهار زينهار درباره خويش از خدا بترس ، به خدا سوگند نابينايى تو از كورى ، و نادانى تو از جهالت نيست ، زيرا راهها روشن و نشانه‏ هاى دين برقرار است ، آگاه باش برترين بندگان خدا نزد او پيشوايى است كه خود بر طريق هدايت بوده و ديگران را نيز هادى و راهنما باشد ، و سنّتهاى شناخته شده را بر پا دارد ، و بدعتهاى پديد آمده را از ميان ببرد .

بى‏ گمان سنّتها روشن و براى آنها نشانه‏ هايى است ، و بدعتها نيز پيدا و داراى علامتهايى است . بدترين مردم نزد خداوند پيشواى ستمگر گمراهى است كه ديگران نيز به سبب او دچار گمراهى مى ‏شوند ، سنّتهاى مأخوذ را از ميان مى‏برد و بدعتهاى رها شده را زنده مى‏ گرداند ، همانا من از پيامبر خدا ( ص ) شنيدم كه مى‏فرمود : در روز رستاخيز پيشواى ستمكار را مى ‏آورند در حالى كه او را هيچ ياور و عذر خواهى نيست ، او را در آتش دوزخ مى‏ افكنند و او مانند سنگ آسيا در آتش به گردش در مى‏آيد ، پس از آن در ژرفاى دوزخ مى‏ افتد و زندانى مى‏شود .

و من تو را به خداوند سوگند مى‏دهم مبادا تو آن پيشواى اين امّت باشى كه كشته مى‏شود ، زيرا پيش از اين گفته مى‏شد : در اين امّت پيشوايى كشته مى‏شود كه درهاى كشت و كشتار تا روز قيامت به روى اين امّت باز مى‏گردد ،

و اين رويداد كارها را بر آنها مشتبه مى‏كند و فتنه‏ ها را در ميان آنها مى ‏گستراند ، بطورى كه حقّ را از باطل تميز نمى‏دهند و در امواج اين فتنه ‏ها غوطه ‏ور شده ، درهم و برهم و آميخته مى‏گردند . پس تو با اين سنّ بالا و گذشت عمر براى مروان ، مركب سوارى مباش كه هر جا بخواهد تو را براند .

عثمان در پاسخ آن حضرت گفت : با مردم گفتگو كن مرا مهلت دهند تا ستمهايى را كه بر آنان شده بر طرف كنم ، امام ( ع ) فرمود : آنچه مربوط به مدينه است مهلتى در آن لازم نيست ، و آنچه بيرون آن است ، مهلت آن تا وصول دستور تو به آن جاست . »