خطبه شماره ۶۸ (نسخه صبحی صالح ) ترجمه عبدالمحمد آیتی

خطبه : ۶۸

و من کلام له ع لَما قُلّد مُحَمّد بْنَ اءبی بَکْرِ مصر فملکت عَلیه وَقتل :  

وَ قَدْ اءَرَدْتُ تَوْلِیَهَ مِصْرَ هاشِمَ بْنَ عُتْبَهَ وَ لَوْ وَلَّیْتُهُ إِیَّاهَا لَمَّا خَلَّى لَهُمُ الْعَرْصَهَ وَ لاَ اءَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَهَ بِلاَ ذَمِّ لِمُحَمَّدِ بْنِ اءَبِی بَکْرٍ فَلَقَدْ کَانَ إِلَیَّ حَبِیبا وَ کَانَ لِی رَبِیبا.

ترجمه : 

سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى که ، محمد بن ابى بکر را فرمانرواى مصر نمود و بر اوشوریدند و مصر را از کفش به درآوردند و خودش را کشتند، فرمود:  

من مى خواستم امارت مصر را به هاشم بن عتبه دهم . اگر او را به مصر فرستاده بودم ، عرصه را براى آنها خالى نمى گذاشت و مجالشان نمى داد، که چنان فرصتى به دست آوردند. نمى خواهم محمد را نکوهش کنم . محمد محبوب من بود و فرزند خوانده ام .

نهج البلاغه خطبه ها//ترجمه عبدالمحمد آیتی

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.