کلام : ۲۰۸
و من کلام له ع قالَهُ لَمَّا اضْطَرَبَ عَلَیْهِ اءصْحابُهُ فِی اءمْرِ الْحُکُومَهِ:
اءَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّهُ لَمْ یَزَلْ اءَمْرِی مَعَکُمْ عَلَى مَا اءُحِبُّ حَتَّى نَهِکَتْکُمُ الْحَرْبُ، وَ قَدْ وَاللَّهِ اءَخَذَتْ مِنْکُمْ وَ تَرَکَتْ، وَ هِیَ لِعَدُوِّکُمْ اءَنْهَکُ.
لَقَدْ کُنْتُ اءَمْسِ اءَمِیرا فَاءَصْبَحْتُ الْیَوْمَ مَاءْمُورا، وَ کُنْتُ اءَمْسِ ناهِیا فَاءَصْبَحْتُ الْیَوْمَ مَنْهِیّا، وَ قَدْ اءَحْبَبْتُمُ الْبَقاءَ، وَ لَیْسَ لِی اءَنْ اءَحْمِلَکُمْ عَلَى ما تَکْرَهُونَ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى که یارانش در باب حکمیت با او راه مخالفت پیش گرفتند،فرمود:
اى مردم ، کار من با شما به گونه اى بود که به دلخواه من بود. تا زمانى که جنگ ناتوانتان ساخت . به خدا سوگند، چیزهایى را از شما گرفت ، ولى چیزهایى را هم برایتان باقى گذاشت و دشمنان شما را بیش از شما ناتوان ساخت .
من دیروز فرمانده بودم ، امروز فرمانپذیرم . دیروز من نهى مى کردم امروز مرا نهى مى کنند. شما دوست دارید که زنده بمانید و من نمى توانم شما را به کارى وادارم که خود نمى خواهید.
عبدالمحمد آیتی۱۹۹