خطبه : ۱۴۱
و من کلام له ع فى النهى عن سماع الغیبه و فى الفرق بین الحق والباطل
اءَیُّهَا النَّاسُ، مَنْ عَرَفَ مِنْ اءَخِیهِ وَثِیقَهَ دِینٍ، وَ سَدادَ طَرِیقٍ فَلا یَسْمَعَنَّ فِیهِ اءَقاوِیلَ الرِّجالِ، اءَما إِنَّهُ قَدْ یَرْمِی الرَّامِی وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ، وَ یُحِیلُ الْکَلامُ، وَ باطِلُ ذَلکَ یَبُورُ، وَ اللَّهُ سَمِیعٌ وَ شَهِیدٌ.اءَما إِنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْباطِلِ إِلاّ اءَرْبَعُ اءَصابِعَ.
فَسُئِلَ ع عَنْ مَعْنى قَوْلِهِ هَذا :
فَجَمَعَ اءَصابِعَهُ وَوَضَعَها بَیْنَ اءُذُنِهِ وَ عَیْنِهِ،ثُمَّ قَالَ:
الْباطِلُ اءَنْ تَقُولَ: سَمِعْتُ، وَ الْحَقُّ اءَنْ تَقُولَ: رَاءَیْتُ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (ع ) در نهى از شنیدن غیبت و فرق میان حق وباطل
اى مردم ، آنکه بداند که برادرش در دین ثابت قدم و استوار است و به راه راست مى رود، نباید به بدگوییهاى مردم در حق او گوش فرا دهد، که تیرانداز گاه تیرهایش به خطا رود. و حال آنکه ، سخن بى اثر نماند ولى ، باطل آن روى در تباهى دارد و خدا شنوا و گواه است .بدانید، که میان حق و باطل تنها چهار انگشت فاصله است .
از او پرسیدند که این به چه معنى است ؟
انگشتانش را کنار هم نهاد و میان گوش و چشم قرار داد و گفت :
باطل این است که بگویى شنیدم ، و حق این است که بگویى دیدم .
نهج البلاغه خطبه ها//ترجمه عبدالمحمد آیتی