نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۴۳۷ صبحی صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی )مقایسه عدل وجود

۴۳۷-وَ سُئِلَ ( علیه‏السلام )أَیُّهُمَا أَفْضَلُ الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ فَقَالَ ( علیه‏السلام )الْعَدْلُ یَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا وَ الْجُودُ یُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت ۴۲۹ دکتر آیتی

 از آن حضرت پرسیدند که کدام یک از این دو برترند: عدالت یا بخشندگى فرمود: عدالت، هر چیز را به جاى خود مى‏ نهد و بخشندگى آن را از جاى خود بیرون مى ‏نهد. عدل، نگاهدارنده همگان است و بخشندگى، تنها کسى را در بر مى ‏گیرد که بخشش نصیب او شده. پس، عدالت از بخشندگى شریفتر و برتر است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی

بازدیدها: ۳۱۶

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.