نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 437 صبحي صالح(ترجمه عبدالمحمد آیتی )مقایسه عدل وجود

437-وَ سُئِلَ ( عليه‏السلام )أَيُّهُمَا أَفْضَلُ الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ فَقَالَ ( عليه‏السلام )الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 429 دکتر آیتی

 از آن حضرت پرسيدند كه كدام يك از اين دو برترند: عدالت يا بخشندگى فرمود: عدالت، هر چيز را به جاى خود مى‏ نهد و بخشندگى آن را از جاى خود بيرون مى ‏نهد. عدل، نگاهدارنده همگان است و بخشندگى، تنها كسى را در بر مى ‏گيرد كه بخشش نصيب او شده. پس، عدالت از بخشندگى شريفتر و برتر است.

ترجمه عبدالمحمد آیتی