نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره 262 صبحي صالح(عبدالمحمد آیتی)

262- و قيل إن الحارث بن حوط أتاه فقال أ تراني أظن أصحاب الجمل كانوا على ضلالة

فقال ( عليه‏السلام ) يَا حَارِثُ إِنَّكَ نَظَرْتَ تَحْتَكَ وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَكَ فَحِرْتَ
إِنَّكَ لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ وَ لَمْ تَعْرِفِ الْبَاطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ
فقال الحارث فإني أعتزل مع سعيد بن مالك و عبد الله بن عمر فقال ( عليه‏السلام )
إِنَّ سَعِيداً وَ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ يَنْصُرَا الْحَقَّ وَ لَمْ يَخْذُلَا الْبَاطِلَ

شماره حکمت براساس نسخه صبحی صالح

حکمت 254 دکتر آیتی

 گويند حارث بن حوط نزد او آمد و گفت: آيا پندارى كه من اصحاب جمل را گمراه مى ‏پندارم على (ع) در پاسخ او فرمود:
اى حارث، تو به پايين نگريسته ‏اى و به بالا ننگريسته ‏اى، از اين رو حيران و سرگردان مانده ‏اى.
تو حق را نشناخته‏ اى كه اهل حق را بشناسى و باطل را ندانسته ‏اى تا بدانى آنها كه راه باطل مى‏ سپرند، كدام‏اند: حارث گفت: من و سعد بن مالك«» و عبد الله بن عمر كناره گرفتيم.

على (ع) فرمود: سعد بن مالك و عبد الله بن عمر حق را يارى نكردند و باطل را فرو نگذاشتند.

ترجمه عبدالمحمد آیتی