حکمت ۲۴۷ صبحی صالح
۲۴۷-وَ قَالَ ( علیه السلام )الْکَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ الرَّحِم
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
السابعه و الثلاثون بعد المائتین من حکمه علیه السّلام
(۲۳۷) و قال علیه السّلام: الکرم أعطف من الرّحم.
المعنى
قال ابن میثم: أی أشدّ عطفا، و یفهم منه أحد معنیین:
۱- أنّ الکریم بکرمه أعطف على المنعم علیه من ذى الرّحم على رحمه، لأنّ عاطفه الکریم طبع، و عاطفه ذی الرّحم قد یکون تکلّفا و قد لا یکون أصلا.
۲- أنّ الکرم یستلزم عاطفه الخلق على الکریم و محبّتهم له أشدّ من عاطفه ذی الرّحم على رحمه.
أقول: جعل عاطفه الکریم طبعا و عاطفه ذی الرحم تکلّفا أو منفیّه غیر مفهوم، و حمل کلامه علیه السّلام على أحد المعنیین غیر لازم.
و الظاهر أنّ المقصود بیان التفاضل بین عطفین أحدهما ناش عن الکرم، و الاخر عن الرّحم، و الحکم بأنّ الأوّل أفضل، لأنّ الکرم فضیله نفسانیه فعطفها أثبت و أوفر، و الرّحم غریزه جسمانیه فعطفها معرض التزلزل و أقلّ مع أنّ الکریم یعطف على الکلّ و یقصر عطف ذی الرّحم على رحمه.
الترجمه
فرمود: ارجمندى مهرخیزتر است از خویشاوندى.
بیش باشد مهربانی کریم
از پدر یا مادر و خویش لئیم
مهر مردم بر کریمان بیشتر
باشد از خویشان و مادر یا پدر
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۲۵
دیدگاه‌ها