حکمت ۲۱۲ صبحی صالح
۲۱۲-وَ قَالَ ( علیهالسلام )عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ
حکمت ۲۰۸ شرح ابن أبی الحدید ج ۱۹
۲۰۸: عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ قد تقدم القول فی العجب- و معنى هذه الکلمه أن الحاسد لا یزال مجتهدا- فی إظهار معایب المحسود و إخفاء محاسنه- فلما کان عجب الإنسان بنفسه کاشفا عن نقص عقله- کان کالحاسد الذی دأبه إظهار عیب المحسود و نقصه- . و کان یقال من رضی عن نفسه کثر الساخط علیه- . و قال مطرف بن الشخیر- لأن أبیت نائما و أصبح نادما- أحب إلی من أن أبیت قائما و أصبح نادما
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حکمت (۲۰۸)
عجب المرء بنفسه احد حساد عقله. «به خود شیفتگى آدمى یکى از حسودان خرد اوست.» درباره به خود شیفتگى پیش از این سخن گفته شد، و معنى این کلمه این است که حسود همواره در آشکار ساختن معایب محسود و پوشیده نگهداشتن محاسن او مى کوشد و چون به خودشیفتگى آدمى نشان دهنده کم خردى اوست مانند حاسدى مى شود که عادت او اظهار عیب و کاستى محسود است. گفته شده است هر کس از خود راضى شود، خشمگینان او زیاد مى شوند.
مطرّف بن شخیر مىگفته است: اگر شب را آسوده بخوابم و صبح پشیمان باشم، براى همه دوست داشتنى تر از آن است که شب را به شب زنده دارى- عبادت- بگذرانم و بامداد به خود شیفته باشم.
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد ۸ //دکتر محمود مهدوى دامغانى
بازدیدها: ۱۵
دیدگاه‌ها