حکمت ۲۰۶ صبحی صالح
۲۰۶-وَ قَالَ ( علیهالسلام )أَوَّلُ عِوَضِ الْحَلِیمِ مِنْ حِلْمِهِ أَنَّ النَّاسَ أَنْصَارُهُ عَلَى الْجَاهِلِ
حکمت ۲۰۲ شرح ابن أبی الحدید ج ۱۹
۲۰۲: أَوَّلُ عِوَضِ الْحَلِیمِ مِنْ حِلْمِهِ- أَنَّ النَّاسَ أَنْصَارُهُ عَلَى الْجَاهِلِ قد تقدم من أقوالنا فی الحلم ما فی بعضه کفایه- . و فی الحکم القدیمه لا تشن حسن الظفر بقبح الانتقام- . و کان یقال اعف عمن أبطأ عن الذنب و أسرع إلى الندم- . و کان یقال شاور الأناه و التثبت- و ذاکر الحفیظه عند هیجانها- ما فی عواقب العقوبه من الندم- و خاصمها بما یؤدى إلیه الحلم من الاغتباط- . و کان یقال ینبغی للحازم أن یقدم على عذابه و صفحه- تعریف المذنب بما جناه- و إلا نسب حلمه إلى الغفله و کلال حد الفطنه- و قالت الأنصار للنبی ص یوم فتح مکه إنهم فعلوا بک ثم فعلوا یغرونه بقریش- فقال إنما سمیت محمدا لأحمد
ترجمه فارسی شرح ابن ابی الحدید
حکمت (۲۰۲)
اول عوض الحلیم من حلمه انّ الناس انصاره على الجاهل. «نخستین عوض بردبار از بردباریش این است که مردم در قبال نادان یاران اویند.» درباره بردبارى سخنانى از ما در گذشته بیان شد که در برخى از آن حد کفایت آمده است، در حکمتهاى قدیمى آمده است که حسن پیروزى را با زشتى انتقام زشت مگردان.
انصار به روز فتح مکه براى برانگیختن پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بر قریش مى گفتند: ایشان همانهایى هستند که نسبت به شما چنین و چنان کردند. فرمود: «من محمد نامیده شده ام تا ستوده باشم.»
جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدیدجلد ۸ //دکتر محمود مهدوى دامغانى
بازدیدها: ۱۰
دیدگاه‌ها