خطبه ها خطبه شماره 116 منهاج ‏الولاية في ‏شرح‏ نهج‏ البلاغة به قلم ملا عبدالباقی صوفی تبریزی (تحقیق وتصحیح حبیب الله عظیمی)

خطبه 116 صبحی صالح

و من خطبه له ع و فیها ینصح اءصحابه  

ارْسَلَهُ دَاعِیا إِلَى الْحَقِّ، وَ شَاهِدا عَلَى الْخَلْقِ، فَبَلَّغَ رِسالاتِ رَبِّهِ غَیْرَ و انٍ وَ لا مُقَصِّرٍ، وَ جاهَدَ فِی اللَّهِ اعْداءَهُ غَیْرَ واهِنٍ وَ لا مُعَذِّرٍ، إِمامُ مَنِ اتَّقَى وَ بَصَرُ مَنِ اهْتَدَى .

مِنْها:

وَ لَوْ تَعْلَمُونَ مَا اعْلَمُ مِمَّا طُوِیَ عَنْکُمْ غَیْبُهُ إذن لَخَرَجْتُمْ إِلَى الصُّعُداتِ، تَبْکُونَ عَلى اعْمَالِکُمْ، وَ تَلْتَدِمُونَ عَلى انْفُسِکُمْ، وَ لَتَرَکْتُمْ امْوالَکُمْ لا حَارِسَ لَها، وَ لا خَالِفَ عَلَیْها، وَ لَهَمَّتْ کُلَّ امْرِئٍ مِنْکُمْ نَفْسُهُ، لا یَلْتَفِتُ إ لى غَیْرِها، وَ لَکِنَّکُمْ نَسِیتُمْ ما ذُکِّرْتُمْ، وَ امِنْتُمْ مَا حُذِّرْتُمْ، فَتاهَ عَنْکُمْ رَاءْیُکُمْ وَ تَشَتَّتَ عَلَیْکُمْ امْرُکُمْ.

لَوَدِدْتُ اءَنَّ اللَّهَ فَرَّقَ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ، وَ اءَلْحَقَنِی بِمَنْ هُوَ اءَحَقُّ بِی مِنْکُمْ، قَوْمٌ وَ اللَّهِ مَیامِینُ الرَّاءْیِ، مَراجِیحُ الْحِلْمِ، مَقاوِیلُ بِالْحَقِّ، مَتارِیکُ لِلْبَغْیِ، مَضَوْا قُدُما عَلَى الطَّرِیقَهِ، وَ اءَوْجَفُوا عَلَى الْمَحَجَّهِ، فَظَفِرُوا بِالْعُقْبَى الدَّائِمَهِ، وَ الْکَرامَهِ الْبارِدَهِ.
اما وَ اللَّهِ لَیُسَلَّطَنَّ عَلَیْکُمْ غُلامُ ثَقِیفٍ الذَّیّالُ الْمَیّالُ، یَأْکُلُ خَضِرَتَکُمْ، وَ یُذِیبُ شَحْمَتَکُمْ، إِیهٍ اءَبا وَذَحَهَ.

قال الشریف

اقولُ: الْوَذَحهُ الْخنْفَساءُ وَ هذَا الْقَولُ یُومِىُ بِهِ إ لَى الْحَجَاجِ، وَ لَهُ مَعَ الْوَذَحِه حَدِیثْ لَیْسَ هذا مَوْضِعَ ذِکْرِهِ.

الباب الثانی فى نعت رسول اللّه و خصائص آله

خطبه 116

و من خطبة له-  عليه الصّلوة و السّلام- : «أرسله داعيا إلى الحقّ شاهدا على الخلق،» ارسال فرمود حقّ تعالى آن حضرت را-  صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-  در حالتى كه دعوت‏كننده بود به حقّ و شاهد بود بر خلق.

«فبلّغ رسالات ربّه غير وان و لا مقصّر،» پس رسانيد پيغامهاى پروردگار او، بى ‏سستى و بى ‏تقصيرى.

«و جاهد فى اللّه أعداءه غير واهن و لا معذّر.» و جهاد كرد در راه خداى با اعداى او، بى‏ وهنى و بى ‏عذرى.

محمّد كه ازل تا ابد هر چه هست
بر رايش نام او نقش بست‏

محيطى چه گويم چو بارنده ميغ‏
به يك دست گوهر به يك دست تيغ‏

به گوهر جهان را بياراسته
به تيغ از جهان داد دين خواسته‏

«إمام من اتّقى، و بصر من اهتدى.» امام و پيشواى هر متّقى، و چشم و چراغ هر مهتدى.

از او بينايى اندر چشم بينش
رخش چشم و چراغ آفرينش‏

منها-  من هذه الخطبة- : «فلو تعلمون ما أعلم ممّا طوى عنكم غيبه، إذا لخرجتم إلى الصّعدات تبكون على أعمالكم، و تلتدمون على أنفسكم.» پس اگر بدانيد شما آنچه من مى‏ دانم، از آنچه مطوى و مخفى است از شما غيب او از اهوال آخرت، هر آينه بيرون رويد به صحراها بر حالى كه گريه كنيد بر اعمال خويش، و اضطراب كنيد بر نفسهاى خود به‏ ضرب بر سر و روى و سينه خويش.

«و لتركتم أموالكم لا حارس لها و لا خالف عليها،» و هر آينه ترك كنيد اموال خويش را، نه كسى حراست و نگهبانى او كند، و نه كسى خلف و بدل شما باشد بر محافظت آن.

«و لهمّت كلّ امرى‏ء منكم نفسه، لا يلتفت إلى غيرها،» و هر آينه قصد كند و اهتمام نمايد هر كس از شما به اصلاح نفس خويش، ملتفت نشود به غيرى.

مگر تو بى ‏خبرى كاندر اين مقام تو را
چه دشمنان حسودند و دوستان غيور

بكوش تا به سلامت به مأمنى برسى‏
كه راه سخت مخوف است و منزلت بس دور

ببين كه چند نشيب و فراز در راه است
ز آستان عدم تا به پيشگاه نشور

تو را منازل دور و دراز در پيش است‏
بدين دو روزه اقامت چرا شوى مغرور

«و لكنّكم نسيتم ما ذكّرتم، و أمنتم ما حذّرتم،» و ليكن شما فراموش كرديد آنچه ياد دادند شما را از آيات اللّه، و ايمن شديد از آنچه تحذير و تخويف شما كردند از وعيد اللّه.

«فتاه عنكم رأيكم، و تشتّت عليكم أمركم.» پس متحيّر شد از شما رأى شما، و پريشان شد بر شما امر دين شما.

منهاج ‏الولاية في‏ شرح ‏نهج‏ البلاغة، ج 1 عبدالباقی صوفی تبریزی ‏ (تحقیق وتصیحیح حبیب الله عظیمی) صفحه 496-498

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.