نهج البلاغه کلمات قصار حکمت شماره ۳۷۶ (شرح میر حبیب الله خوئی)

 حکمت ۳۹۲ صبحی صالح

۳۹۲-وَ قَالَ ( علیه ‏السلام  )تَکَلَّمُوا تُعْرَفُوا فَإِنَّ الْمَرْءَ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ

  شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱

السادسه و السبعون بعد ثلاثمائه من حکمه علیه السّلام

(۳۷۶) و قال علیه السّلام: تکلّموا تعرفوا فإنّ المرء مخبوء تحت لسانه.

المعنى

قد وصّى علیه السّلام فی غیر واحد من حکمه بتقلیل الکلام و ملازمه الصّمت و قد أمر فی هذه الحکمه بالتکلّم لتعریف المتکلّم نفسه، و ذلک لأنّ بعض الکلام واجب و بعضه حسن فی محلّه، و لیس الصموت و السکوت حسنا على وجه الاطلاق، و من الموارد الّتی یستحسن فیه الکلام و ربّما یجب فی مقام تعریف الانسان نفسه فانّ لکلّ شخص قدرا و حرمه بمقدار علمه و معرفته، و معرّف العلم و المعرفه هو التکلّم بل الکلام موجب لمعرفه الانسان من نواح شتّى لها تأثیر فی معاملته و معاشرته و کثیر من اموره فقال علیه السّلام: یلزم علیکم الکلام لتعرفوا به.

الترجمه

فرمود: سخن گوئید تا شناخته شوید زیرا هر کس زیر زبان خود پنهانست.

منهاج ‏البراعه فی ‏شرح ‏نهج ‏البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی

بازدیدها: ۱۱

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.