شرح ابن میثم
۲۷۷- و قال علیه السّلام: لَا تَصْحَبِ الْمَائِقَ- فَإِنَّهُ یُزَیِّنُ لَکَ فِعْلَهُ وَ یَوَدُّ أَنْ تَکُونَ مِثْلَهُ
اللغه
المائق: الأحمق.
المعنى
و نفّر عنه بضمیر صغراه قوله: فإنّه. إلى آخره. و ذلک لأنّه لحمقه یعتقد کمال نفسه و حسن أفعاله و وجوب الاقتداء بها فهو تزیّنها ویحبّ لمن یصحبه أن یکون مثله فیها، و یدعوه إلى ذلک. و تقدیر کبراه: و کلّ من کان کذلک فلا تجوز صحبته.
مطابق با حکمت ۲۹۳ نسخه صبحی صالح
ترجمه فارسی شرح ابن میثم
۲۷۷- امام (ع) فرمود: لَا تَصْحَبِ الْمَائِقَ- فَإِنَّهُ یُزَیِّنُ لَکَ فِعْلَهُ وَ یَوَدُّ أَنْ تَکُونَ مِثْلَهُ
لغت
مائق: احمق، نادان
ترجمه
«با احمق همنشینى نکن، زیرا او کار خود را در نظر تو جلوه مى دهد و دوست دارد تو نیز مانند او باشى».
شرح
امام (ع) از همنشینى احمق به وسیله قیاس مضمرى بر حذر داشته است که صغراى آن جمله «فانّه…» است. توضیح آن که شخص احمق به دلیل حماقتش معتقد است که از نظر نفسانى کامل و تمام کارهایش شایسته است و باید از او پیروى کرد و کارهاى خود را جلوه مىدهد و از همنشینش مىخواهد تا مثل او باشد، و او را بر این کار دعوت مىکند.
کبراى مقدّر آن نیز چنین است: پس هر کس چنین باشد، همنشینى با او جایز نیست.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن میثم)، ج۵ // قربانعلی محمدی مقدم-علی اصغرنوایی یحیی زاده
بازدیدها: ۲۲
دیدگاه‌ها