خطبه ۲۲۶ شرح ابن ابی الحدید (متن عربی)

۲۲۶ و من خطبه له ع خطبها بذی قار- و هو متوجه إلى البصره

– ذکرها الواقدی فی کتاب الجمل- : فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالَاتِ رَبِّهِ- فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ- وَ أَلَّفَ بِهِ الشَّمْلَ بَیْنَ ذَوِی الْأَرْحَامِ- بَعْدَ الْعَدَاوَهِ الْوَاغِرَهِ فِی الصُّدُورِ- وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَهِ فِی الْقُلُوبِ ذو قار اسم موضع قریب من البصره- و فیه کانت وقعه للعرب مع الفرس قبل الإسلام- . و صدع بما أمر به أی جهر و أصل الصدع الشق- . و لم به جمع و رتق خاط و ألحم- . و العداوه الواغره ذات الوغره و هی شده الحر- . و الضغائن الأحقاد- . و القادحه فی القلوب- کأنها تقدح النار فیها کما تقدح النار بالمقدحه

شرح ‏نهج ‏البلاغه(ابن ‏أبی ‏الحدید) ج ۱۳

بازدیدها: ۲۰

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.