حکمت ها حکمت شماره 454 منهاج ‏الولاية في ‏شرح‏ نهج‏ البلاغة به قلم ملا عبدالباقی صوفی تبریزی (تحقیق وتصحیح حبیب الله عظیمی)

حکمت 454 صبحی صالح

وَ قَالَ ( علیه ‏السلام )مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ أَوَّلُهُ نُطْفَهٌ وَ آخِرُهُ جِیفَهٌ وَ لَا یَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا یَدْفَعُ حَتْفَه‏

الباب الثامن في مذمّة الكبر و الفخر و توبيخ المتكبّرين المتفاخرين

من كتاب منهاج الولاية في نهج البلاغة في مذمّة الكبر و الفخر و توبيخ المتكبّرين المتفاخرين‏

حكمت 454

قال-  عليه الصّلوة و السّلام و التّحيّة و الإكرام- : «ما لابن آدم و الفخر: أوّله نطفة، و آخره جيفة، لا يرزق نفسه، و لا يدفع حتفه.» چيست فرزند آدم را و تفاخر كردن: اوّل او قطره منى بوده، و آخر او مردن و مردار شدن است، نمى ‏تواند روزى خود دادن، و دفع مرگ از خود نمى ‏تواند كردن. نظامى مى‏ فرمايد:

         چند غرور اى دغل خاكدان            چند منى اى دو سه من استخوان‏

منهاج ‏الولاية في‏ شرح ‏نهج‏ البلاغة، ج 2 عبدالباقی صوفی تبریزی ‏ (تحقیق وتصیحیح حبیب الله عظیمی) صفحه 925

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.