حکمت ۹۲ صبحی صالح
۹۲-وَ قَالَ ( علیه السلام )أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِی الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْکَان
شرح میر حبیب الله خوئی ج۲۱
السابعه و الثمانون من حکمه علیه السّلام
(۸۷) و قال علیه السّلام: أوضع العلم ما وقف على اللّسان، و أرفعه ما ظهر فی الجوارح و الأرکان.
المعنى
العلم صوره حاصله فی الذهن و نور یشع على القلب فیکشف به الأشیاء فینطق العالم ببیانه، و یؤثر فی جوارحه و أرکانه، و له درجات و منازل فأوضع درجاته أن یقف على لسان العالم فیقول به و لا یعمل علیه، فهو حینئذ کالشجر بلا ثمر و الهالک بلا أثر، و المخاطب بقوله عزّ من قائل ۲- الصفّ- «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ» و کفى بذلک لوما وضعه، و قد ذمّ اللَّه تعالى العالم بلا عمل بما لا مزید علیه فقال عزّ من قائل ۵- الجمعه- «مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْراهَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً» فاذا عمل العالم بعلمه و ظهر علمه فی جوارحه و أرکانه فقد بلغ إلى أعلا درجاته.
الترجمه
پستترین دانش آنست که تنها بر سر زبانست، و والاترین دانش آنچه در اندام دانشمند عیانست.
علمی که سر زبان بود پست بود
آن علم بود که، بر سر دست بود
و در همین معنا گفته است:
علمی بطلب که بدل نور است
سینه ز تجلّی او طور است
علمی که مجادله را سبب است
نورش ز چراغ أبی لهب است
منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی)//میر حبیب الله خوئی
بازدیدها: ۲۱
دیدگاه‌ها